Üç arkdaş bir gün bir ada da mahsur kalmışlar. Ne yapalım ne edelim de burdan kurtulalım diye düşünürken hiç bir şey bulamamışlar.
Aralarından biri daha fazla dayanamayıp ormana yiycek ve yardım bulmaya gitmiş. Kalan iki arkdaş da sıkıldıklarından birbirlerine fıkralar anlatmaya başlamışlar.

Derken bir fıkra on fıkra yüzlerce fıkra olmus anlatacak fıkra kalmamıs. Aralarında fıkralara rakam vermişler uzun uzun anlatmaktansa rakamı söyleyip oyle gülüyorlarmış.

Ormana giden arkadaşları geri gelmiş bakmış ıkı arkadaş birbirlerine çeşitli rakamlar söylüyorlar gülüyorlar adama sacma gelmiş merak edip sormuş arkdaşalarıda adama durumu anlatmışlar.

Bakmış arkdaşları yine devam ediyorlar adam kafasından geçirmiş bende kafamdan bir sayı sallayım herhalde tuttururum arkdaslarımı guldururum demış.

arkdaslarına onuc demıs ıkısınde de tık yok sonra onbes demıs yıne tık yok 3 demıs yıne yok ya nıye gulmuyosunuz demıs anlatmadan anlatmaya fark var demısler.